سنگ یاقوت سرخ خام تاریخچه ای غنی دارند که در شکوه و رمز و راز پوشیده شده است از نظر تاریخی، آنها هزاران سال است که در هند استخراج شده اند.
نام یاقوت از کلمه لاتین Ruber گرفته شده است که به معنای قرمز است قرمز درخشان یاقوت سرخ زمانی حاکی از شعله خاموش نشدنی بود که در سنگ می سوزد.
بخشی از «ناواراتنا» است و در هند باستان به آن «رتنارج» یا «پادشاه سنگ های قیمتی» می گفتند. به آن معنیک یا معانیکیا نیز می گویند.
گفته می شود که سنگ قیمتی قرمز پر جنب و جوش زیبا به مردم نام، شهرت، نشاط، فضیلت، گرما و ظرفیت فرماندهی می دهد.
بسیاری از فرهنگ ها در سراسر جهان یاقوت را به عنوان جواهری مناسب برای خانواده های سلطنتی در نظر گرفته اند تا به امروز آنها یکی از گرانبهاترین سنگهای قیمتی موجود هستند که بالاترین قیمت هر قیراط را نسبت به سایر جواهرات دارند.
رمز و راز و عرفان یاقوت از ناتوانی کارشناسان در بیان چگونگی پیدایش آنها ناشی می شود، زیرا شرایط لازم برای ایجاد آنها بسیار نادر است.
در قرن اول پس از میلاد، دانشمند رومی، پلینی، یاقوت را در تاریخ طبیعی خود گنجاند.
هندوهای باستان بر این باور بودند که با تقدیم یاقوت به کریشنا برکت تولد به عنوان پادشاه را به آنها می دهد پادشاهان هندو باستان نیز برای تقویت تاج و شمشیر خود یک یاقوت را می پوشانند.
نه تنها این، بلکه خانواده ها نیز از یاقوت سرخ بر روی قطعات سلطنتی استفاده می کنند تا موقعیت خود را در جامعه به نمایش بگذارند، نماد شکوه، جلب رفاه و تقویت قدرت های جادویی باشند.
مردم هند نیز بر این باور بودند که یاقوت سرخ صاحبان خود را قادر می سازد تا در صلح با دشمنان خود زندگی کنند.
در برمه (میانمار کنونی) که حداقل از سال 600 پس از میلاد منبع یاقوت بوده است، جنگجویان یاقوت هایی در اختیار داشتند تا آنها را در جنگ شکست ناپذیر کنند.
